rodzinny I
zob. rodzimy
Tadeusz zatem przywiozł w strony swe rodzinne Duszę czystą, myśl żywą i serce niewinne (I) Polak, chociaż stąd między narodami słynny, Że bardziej niźli życie kocha kraj rodzinny, Gotów zawżdy rzucić go (X) Bo już bocian przyleciał do rodzinnej sosny I rozpiął skrzydła białe, wczesny sztandar wiosny (XI)
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Życie społeczne ogólnie ↔ Struktura społeczeństwa ↔ Naród, narodowość